elAcabato
25.Aralık.2013, 00:51
Şimdi herkes merak ediyo tabii bu yazıyı neden yazıyorum. Öncelikli bunu açıklayayım. Artık çok doldum ve içimi dökmem gerekti. Bunu da herkese yapamazdım tabii sizi her ne kadar tanımasam da içimizdeki futbol aşkının bir olması bile bu yazacaklarımı sizinle paylaşmama yeter.
18 yaşındayım ve kendimi bildim bileli aktif futbolun içinde olmak istedim. Önce erkek çocuklarının geneli gibi futbolcu olmaktı amacım. 8 yaşında başladım çalışmaya okul takımında oynadım daha sonra ilçemizin yerel klüplerinden birinde ama ne yazık ki başarılı bi öğrenciydim ve sınava hazırlanmam gerekti 7. Sınıfın başında itibaren ne hocalarım ne ailem bu konuda yakamdan düşmedi diyebilirim. Netlerim çok iyiydi okulda 1 numaraydım beklentiler büyüktü. Bu yüzden aktif futboldan uzak kaldım. İçimdeki o ateşi FM, WE, FIFA oynayarak söndürmeye çalıştım hep. Sonunda iyi bi liseye yerleştim. Artık devam edebilirim derken, ailemin şu son 4 sene muhabbeti başladı. Üniversiteye hazırlanmaya şimdiden başlamalısın vs. 4sene çalış ömür boyu mutlu ol.. Şimdi 4. Senem üniversiteye hazırlanıyorum. Netlerim iyi. Mutlu muyum diye sorarsanız değilim. Hayatımın en büyük hatasını futboldan uzak kalarak yaptım. Büyük ihtimal hukuk okuyup avukat olacağım şu an görünen bu. Ama düşünüyorumda milyonlar kazanan bir avukat olmaktansa 3. Lig topçusu olmayı tercih edermişim. Scoutluk için uğraşmak istedim yine aile etkeni çıktı karşıma. Buralara kadar gelmişken üniversite mi okumayacaksın ? Şunun oğlu şurda bunun kızı burda bu bu kadar net yapıyo sen şu kadar vesaire.. Ama bakıyorum bazı arkadaşlarıma kimisi Anadolu Üsküdar da kimisi Beşiktaşta ama en kötüsünün bile yerinde olmak için herşeyimi verirdim. Hatta bir spor yorumcusu bir antrenör camianın içinden biri olmak için bile.. Ama biliyorum çoğu şey için çok geç. Bunları yazarak biraz olsun rahatladım.. Kafanızı şişirdiysem kusura bakmayın.. Okuyan , okumayan herkese teşekkür ediyorum.. Sağlıcakla kalın :)
18 yaşındayım ve kendimi bildim bileli aktif futbolun içinde olmak istedim. Önce erkek çocuklarının geneli gibi futbolcu olmaktı amacım. 8 yaşında başladım çalışmaya okul takımında oynadım daha sonra ilçemizin yerel klüplerinden birinde ama ne yazık ki başarılı bi öğrenciydim ve sınava hazırlanmam gerekti 7. Sınıfın başında itibaren ne hocalarım ne ailem bu konuda yakamdan düşmedi diyebilirim. Netlerim çok iyiydi okulda 1 numaraydım beklentiler büyüktü. Bu yüzden aktif futboldan uzak kaldım. İçimdeki o ateşi FM, WE, FIFA oynayarak söndürmeye çalıştım hep. Sonunda iyi bi liseye yerleştim. Artık devam edebilirim derken, ailemin şu son 4 sene muhabbeti başladı. Üniversiteye hazırlanmaya şimdiden başlamalısın vs. 4sene çalış ömür boyu mutlu ol.. Şimdi 4. Senem üniversiteye hazırlanıyorum. Netlerim iyi. Mutlu muyum diye sorarsanız değilim. Hayatımın en büyük hatasını futboldan uzak kalarak yaptım. Büyük ihtimal hukuk okuyup avukat olacağım şu an görünen bu. Ama düşünüyorumda milyonlar kazanan bir avukat olmaktansa 3. Lig topçusu olmayı tercih edermişim. Scoutluk için uğraşmak istedim yine aile etkeni çıktı karşıma. Buralara kadar gelmişken üniversite mi okumayacaksın ? Şunun oğlu şurda bunun kızı burda bu bu kadar net yapıyo sen şu kadar vesaire.. Ama bakıyorum bazı arkadaşlarıma kimisi Anadolu Üsküdar da kimisi Beşiktaşta ama en kötüsünün bile yerinde olmak için herşeyimi verirdim. Hatta bir spor yorumcusu bir antrenör camianın içinden biri olmak için bile.. Ama biliyorum çoğu şey için çok geç. Bunları yazarak biraz olsun rahatladım.. Kafanızı şişirdiysem kusura bakmayın.. Okuyan , okumayan herkese teşekkür ediyorum.. Sağlıcakla kalın :)