ForsakeN
09.Kasım.2006, 06:08
İşte F.Bahçe'nin soyunma odası...
Hürriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Ertuğrul Özkök bugünkü (9 Kasım Cuma) yazısında, Fenerbahçe-PSV maçı sonrasında Başkan Aziz Yıldırım ile birlikte gittikleri soyunma odasında yaşadıklarını anlattı. İşte Özkök’ün kaleminden Fenerbahçe soyunma odası...
Soyunma odasında gördüklerim
PSV Eindhoven maçından sonra Başkan Aziz Yıldırım’la birlikte soyunma odasına indik.
Yıldırım her zamanki gibi sakin.
1907 tribününün merdivenlerinden inerken, alkış kopuyor.
Merdivenlerin her tarafından "Başkan bu senin eserin" sesleri yükseliyor.
Yıldırım’la birlikte maçı seyredenlere bakıyorum.
Klasik kadro orada.
Mahmut Uslu, Nihat Özdemir, Tahir Perek, Murat Özaydınlı.
Yanlarında eski İstanbul Emniyet Müdürü ve Ulaştırma Bakanı Necdet Menzir, eski Gaziantep Belediye Başkanı Celal Doğan.
Hepsi sonuçtan memnun.
* * *
Kulübün soyunma odasını hayatımda ilk defa görüyorum.
Geniş bir salondan bir koridora giriliyor.
Koridorun iki tarafı Fenerbahçe’ye ait fotoğraflarla dolu.
Girişte sağ tarafta çok büyük bir salon var.
Duvarlar dolaplarla kaplı.
Onun hemen yanında duşlar, yanında da masaj yatakları bulunan bir oda daha.
Koridor, Teknik Direktör Zico’ya ayrılan odaya kadar uzanıyor.
Aziz Yıldırım doğrudan oraya gidiyor.
Odada, küçük bir çelik masa duruyor.
Görünüşü, küçük bir devlet dairesi gibi.
Zico o masada oturuyor.
Masanın yanındaki sandalyeye ise Alex oturmuş. Belli ki Zico’yla aralarında özel bir ilişki var.
Beline bir havlu sarmış, üstü çıplak.
Önce Aziz Yıldırım, sonra ben, Teknik Direktör’ü kutluyoruz.
Alex yerinden kalkamıyor.
Yüzünde çok acı çektiğini anlatan bir ifade var.
"Nasıl" diye soruyorum.
Bir sağlık yetkilisi, "Her tarafında korkunç ağrılar var. Zor dayanıyor" diyor.
* * *
Oradan çıkıp futbolcuların giyindiği bölüme geçiyoruz.
Yıldırım hepsini tek tek kutluyor.
Ama öyle aşırı bir samimiyet, sarılma, öpme falan yok.
En köşedeki dolabın önünde Semih gülerek, "Başkanım herhalde bu maçtan sonra cezamı kaldırırsınız" diyor.
Beşiktaş maçında attığı golden sonra formasını çıkarmasından dolayı kulüp, Semih’e 5 bin YTL ceza vermiş.
Aziz Yıldırım, sevecen ama kararlı bir sesle cevap veriyor:
"Hayır, kaldırmayacağım. Bir daha böyle yapmayasın diye o cezayı ödeyeceksin."
Futbolcularla ilişkisine dikkat ediyorum. Dediğim gibi, son derece mesafeli.
Saygı ve profesyonellik çizgisi hiç aşılmıyor.
Yan taraftaki masaj odasının önünden geçerken Appiah’ı görüyor.
Appiah, bir masaj yatağının üstüne uzanmış.
Başkan onun yanına gidip kısa süre konuşuyor.
Ne konuştuklarını işitemiyorum.
Carlos herkesin gözdesi. Çok sempatik. Etrafında bir "aura" ile dolaşıyor.
* * *
Kafamızda yıllardır hep "soyunma odası" diye bir kavram yerleşmiş.
Oysa bu oda değil, stadın ayrı bir bölümü. Ana salon benim tahminimden çok daha geniş.
Aziz Yıldırım, "Bizimki bayağı büyük. Mesela, Milan stadının soyunma bölümünün iki katından fazla" diyor.
Futbolcular bütün malzemeyi çıkarıp ortaya atmış. Etraf bir tekstil çöplüğü gibi.
Bir görevli, ayakkabıların kramponlarındaki çim ve çamuru temizliyor.
Orada anlıyorsunuz ki, futbol, sadece sahada oynanan şeyden ibaret değil.
Bizlerin görmediği muazzam bir lojistiği var.
* * *
Oynanan oyundan herkes memnun.
Carlos’un gelişi takıma yepyeni bir ruh vermiş ve çıtayı yükseltmiş.
Yani basit bir transfer olmayı geçip stratejik bir karara dönüşmüş.
Yine çoğunun görüşü şu: Takıma bir santrfor gerekli.
Mahmut Uslu, futbolcu piyasasının çok yükseldiğini söylüyor.
"Gol garanti" diye bir kategori oluşmuş.
"Mesela İbrahimoviç. Onu alın gol garanti. Ama bunun için de 100 milyon doları gözden çıkarmanız lazım" diyor.
Bence Fenerbahçe’nin bu takımı muhafaza etmesi bile yeterli.
Bundan iki yıl önce Aziz Bey, bize "70 milyon dolarlık bütçesi" olan bir Fenerbahçe’den söz etmiş ve "Zidane’ı getirirsek kimse şaşmasın" demişti.
Bugün Carlos gibi bir efsane Fenerbahçe’de oynuyor.
Sizce bu bir başarı hikáyesi değil de nedir?
Kaynak : Hürriyet
Hürriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Ertuğrul Özkök bugünkü (9 Kasım Cuma) yazısında, Fenerbahçe-PSV maçı sonrasında Başkan Aziz Yıldırım ile birlikte gittikleri soyunma odasında yaşadıklarını anlattı. İşte Özkök’ün kaleminden Fenerbahçe soyunma odası...
Soyunma odasında gördüklerim
PSV Eindhoven maçından sonra Başkan Aziz Yıldırım’la birlikte soyunma odasına indik.
Yıldırım her zamanki gibi sakin.
1907 tribününün merdivenlerinden inerken, alkış kopuyor.
Merdivenlerin her tarafından "Başkan bu senin eserin" sesleri yükseliyor.
Yıldırım’la birlikte maçı seyredenlere bakıyorum.
Klasik kadro orada.
Mahmut Uslu, Nihat Özdemir, Tahir Perek, Murat Özaydınlı.
Yanlarında eski İstanbul Emniyet Müdürü ve Ulaştırma Bakanı Necdet Menzir, eski Gaziantep Belediye Başkanı Celal Doğan.
Hepsi sonuçtan memnun.
* * *
Kulübün soyunma odasını hayatımda ilk defa görüyorum.
Geniş bir salondan bir koridora giriliyor.
Koridorun iki tarafı Fenerbahçe’ye ait fotoğraflarla dolu.
Girişte sağ tarafta çok büyük bir salon var.
Duvarlar dolaplarla kaplı.
Onun hemen yanında duşlar, yanında da masaj yatakları bulunan bir oda daha.
Koridor, Teknik Direktör Zico’ya ayrılan odaya kadar uzanıyor.
Aziz Yıldırım doğrudan oraya gidiyor.
Odada, küçük bir çelik masa duruyor.
Görünüşü, küçük bir devlet dairesi gibi.
Zico o masada oturuyor.
Masanın yanındaki sandalyeye ise Alex oturmuş. Belli ki Zico’yla aralarında özel bir ilişki var.
Beline bir havlu sarmış, üstü çıplak.
Önce Aziz Yıldırım, sonra ben, Teknik Direktör’ü kutluyoruz.
Alex yerinden kalkamıyor.
Yüzünde çok acı çektiğini anlatan bir ifade var.
"Nasıl" diye soruyorum.
Bir sağlık yetkilisi, "Her tarafında korkunç ağrılar var. Zor dayanıyor" diyor.
* * *
Oradan çıkıp futbolcuların giyindiği bölüme geçiyoruz.
Yıldırım hepsini tek tek kutluyor.
Ama öyle aşırı bir samimiyet, sarılma, öpme falan yok.
En köşedeki dolabın önünde Semih gülerek, "Başkanım herhalde bu maçtan sonra cezamı kaldırırsınız" diyor.
Beşiktaş maçında attığı golden sonra formasını çıkarmasından dolayı kulüp, Semih’e 5 bin YTL ceza vermiş.
Aziz Yıldırım, sevecen ama kararlı bir sesle cevap veriyor:
"Hayır, kaldırmayacağım. Bir daha böyle yapmayasın diye o cezayı ödeyeceksin."
Futbolcularla ilişkisine dikkat ediyorum. Dediğim gibi, son derece mesafeli.
Saygı ve profesyonellik çizgisi hiç aşılmıyor.
Yan taraftaki masaj odasının önünden geçerken Appiah’ı görüyor.
Appiah, bir masaj yatağının üstüne uzanmış.
Başkan onun yanına gidip kısa süre konuşuyor.
Ne konuştuklarını işitemiyorum.
Carlos herkesin gözdesi. Çok sempatik. Etrafında bir "aura" ile dolaşıyor.
* * *
Kafamızda yıllardır hep "soyunma odası" diye bir kavram yerleşmiş.
Oysa bu oda değil, stadın ayrı bir bölümü. Ana salon benim tahminimden çok daha geniş.
Aziz Yıldırım, "Bizimki bayağı büyük. Mesela, Milan stadının soyunma bölümünün iki katından fazla" diyor.
Futbolcular bütün malzemeyi çıkarıp ortaya atmış. Etraf bir tekstil çöplüğü gibi.
Bir görevli, ayakkabıların kramponlarındaki çim ve çamuru temizliyor.
Orada anlıyorsunuz ki, futbol, sadece sahada oynanan şeyden ibaret değil.
Bizlerin görmediği muazzam bir lojistiği var.
* * *
Oynanan oyundan herkes memnun.
Carlos’un gelişi takıma yepyeni bir ruh vermiş ve çıtayı yükseltmiş.
Yani basit bir transfer olmayı geçip stratejik bir karara dönüşmüş.
Yine çoğunun görüşü şu: Takıma bir santrfor gerekli.
Mahmut Uslu, futbolcu piyasasının çok yükseldiğini söylüyor.
"Gol garanti" diye bir kategori oluşmuş.
"Mesela İbrahimoviç. Onu alın gol garanti. Ama bunun için de 100 milyon doları gözden çıkarmanız lazım" diyor.
Bence Fenerbahçe’nin bu takımı muhafaza etmesi bile yeterli.
Bundan iki yıl önce Aziz Bey, bize "70 milyon dolarlık bütçesi" olan bir Fenerbahçe’den söz etmiş ve "Zidane’ı getirirsek kimse şaşmasın" demişti.
Bugün Carlos gibi bir efsane Fenerbahçe’de oynuyor.
Sizce bu bir başarı hikáyesi değil de nedir?
Kaynak : Hürriyet