PesimiSTyLa
05.Haziran.2007, 22:03
Kronometrenin hızla geriye saydığı 2008 Avrupa Futbol Şampiyonası'nın şu ana kadarki en ilginç sahnesiydi Portekiz idmanı.
A Milli Takımımız'ın Almanya'dan İsviçre'ye uzanan kamp programında hep yanında olduk. Başka ülke takımlarının kamplarını da gerek yerinde gerekse basın organlarından takip etmeye çalıştık. Ama böylesini görmedik!..
Türkiye'deki bazı meslektaşlarımızın sohbet ederken hayret ifadesi olarak kullandığı, '10 dünya kupası gördüm, böyle şey görmedim!' lafının bir nevi karşılığını gözlemleme şansı bulduk. 10 dünya kupası görmeye yaşımız müsait değildi; ama Türkiye'nin katıldığı 3 Avrupa Şampiyonası'nın ikisine şahitlik etmiş biri olarak ilk kez bir idmanda yaklaşık 15 bin taraftarı bir arada gördük. Bizim yaşadığımız bu 'ilk' belki dünyadaki tek ilk değildi; fakat olağan bir şey olmadığını da, yabancı ajansların olaya abartılı ilgi göstermesinden rahatlıkla anlayabiliyorduk... Konu konuyu açmadan, bizi şaşkınlığının ceza sahasına sokan mevzuya bir isim arayışına girersek; Güney Amerika çılgınlığının Avrupa versiyonu ile karşılaştık diyebiliriz. Türkiye'de neredeyse Süper Lig maçlarının bile ortalama 15 bin kişiye oynandığı gerçeğini göz önüne alınca, Portekiz idmanını izleyen kalabalığın ne büyük bir sıra dışılığa imza attığını anlatabiliriz. Hayretimiz bu kalabalığın orada toplanması ile sınırlı kalmadı elbet. İkinci artçı şok, taraftarın elindeki 16 frank'lık (yaklaşık 15 dolar) biletleri görünce geldi... Merkez üssü İsviçre'nin Nechautel şehri olan bu sarsıntıda anlaşıldı ki, Türkiye'deki futbol aşkı bunlarınkinin yanında ofsayt pozisyonunda kalıyormuş!..
Coşmak için bahane arayan tribündeki kalabalık, Cristiano Ronaldo'nun topla yaptığı cambazlıkları bir kenara bırakın, adamın yüz mimikleri ile bile kendinden geçiyordu. Teknik Direktör Scolari ise resmen tribünlere oynadı! Çift kale maçta frikik atışlarını her seferinde farklı bir altın kramponuna attırarak antrenmanda hem taktik hem de politik bir çalışma yaptırmış oldu! Tribünden detay izlenimler edinmek için yakın plan çalışmalarına geçtiğimizde yaka kartımızdan bizi deşifre eden bir grup taraftarın 'ahanda bu Türk' tarzı sobelemesiyle bir anda paniklediysek de, sanki Fenerbahçeli olduğumuz alnımızda yazıyormuş gibi peşi sıra yüzümüze yapıştırdıkları, 'Galatasaray, Galatasaray' şamarı dayak yemekten beter etti bizi! Neyse yazacak çok şey var ama yerimiz dar olduğu için konuyu dallandırıp budaklandırmadan ana fikre gelmek istiyoruz... Dememiz o ki, bu Portekizliler karşısında işimiz zor. Dikkat ettiyseniz 'çok zor' demiyoruz. Zira işin içinde milli duygular olduğu için hafifletici sebepleri de göz önüne almak zorundayız.
Adamlar daha maç başlamadan 12. adamları ile 1-0 öne geçmiş olsalar da, unutulmamalı ki, futbol mezarlıkları nice havalı takımların cesetleri ile dolu. Hazır felsefe yapmışken şunu da belirtelim. Futbolda 'yere sağlam basan kazanır' klasiği hâlâ geçerliyse, taraftarının şımartması ile ayakları yerden kesilmiş Portekizlileri pekala çelmeleyebiliriz. Belki!...
A Milli Takımımız'ın Almanya'dan İsviçre'ye uzanan kamp programında hep yanında olduk. Başka ülke takımlarının kamplarını da gerek yerinde gerekse basın organlarından takip etmeye çalıştık. Ama böylesini görmedik!..
Türkiye'deki bazı meslektaşlarımızın sohbet ederken hayret ifadesi olarak kullandığı, '10 dünya kupası gördüm, böyle şey görmedim!' lafının bir nevi karşılığını gözlemleme şansı bulduk. 10 dünya kupası görmeye yaşımız müsait değildi; ama Türkiye'nin katıldığı 3 Avrupa Şampiyonası'nın ikisine şahitlik etmiş biri olarak ilk kez bir idmanda yaklaşık 15 bin taraftarı bir arada gördük. Bizim yaşadığımız bu 'ilk' belki dünyadaki tek ilk değildi; fakat olağan bir şey olmadığını da, yabancı ajansların olaya abartılı ilgi göstermesinden rahatlıkla anlayabiliyorduk... Konu konuyu açmadan, bizi şaşkınlığının ceza sahasına sokan mevzuya bir isim arayışına girersek; Güney Amerika çılgınlığının Avrupa versiyonu ile karşılaştık diyebiliriz. Türkiye'de neredeyse Süper Lig maçlarının bile ortalama 15 bin kişiye oynandığı gerçeğini göz önüne alınca, Portekiz idmanını izleyen kalabalığın ne büyük bir sıra dışılığa imza attığını anlatabiliriz. Hayretimiz bu kalabalığın orada toplanması ile sınırlı kalmadı elbet. İkinci artçı şok, taraftarın elindeki 16 frank'lık (yaklaşık 15 dolar) biletleri görünce geldi... Merkez üssü İsviçre'nin Nechautel şehri olan bu sarsıntıda anlaşıldı ki, Türkiye'deki futbol aşkı bunlarınkinin yanında ofsayt pozisyonunda kalıyormuş!..
Coşmak için bahane arayan tribündeki kalabalık, Cristiano Ronaldo'nun topla yaptığı cambazlıkları bir kenara bırakın, adamın yüz mimikleri ile bile kendinden geçiyordu. Teknik Direktör Scolari ise resmen tribünlere oynadı! Çift kale maçta frikik atışlarını her seferinde farklı bir altın kramponuna attırarak antrenmanda hem taktik hem de politik bir çalışma yaptırmış oldu! Tribünden detay izlenimler edinmek için yakın plan çalışmalarına geçtiğimizde yaka kartımızdan bizi deşifre eden bir grup taraftarın 'ahanda bu Türk' tarzı sobelemesiyle bir anda paniklediysek de, sanki Fenerbahçeli olduğumuz alnımızda yazıyormuş gibi peşi sıra yüzümüze yapıştırdıkları, 'Galatasaray, Galatasaray' şamarı dayak yemekten beter etti bizi! Neyse yazacak çok şey var ama yerimiz dar olduğu için konuyu dallandırıp budaklandırmadan ana fikre gelmek istiyoruz... Dememiz o ki, bu Portekizliler karşısında işimiz zor. Dikkat ettiyseniz 'çok zor' demiyoruz. Zira işin içinde milli duygular olduğu için hafifletici sebepleri de göz önüne almak zorundayız.
Adamlar daha maç başlamadan 12. adamları ile 1-0 öne geçmiş olsalar da, unutulmamalı ki, futbol mezarlıkları nice havalı takımların cesetleri ile dolu. Hazır felsefe yapmışken şunu da belirtelim. Futbolda 'yere sağlam basan kazanır' klasiği hâlâ geçerliyse, taraftarının şımartması ile ayakları yerden kesilmiş Portekizlileri pekala çelmeleyebiliriz. Belki!...