http://www.resim-yukle.com/img01/18/...riskaynar1.jpg
Uğruna Can Verilecek Bir Takım!
15 Nisan 1992...
Trabzonspor şampiyonluğa hasret kalmış; tesellisi Türkiye Kupası...
Tek maç eleme usulüne göre Trabzon’da oynanması gerekli maç, Trabzonspor’un cezası nedeniyle Samsun’a alınmış...
Trabzonsporumuz yarı finalde Beşiktaş’la karşılaşacak. Çeyrek finalde Galatasaray’ı eleyerek ulaşmışız yarı finale...
Trabzonspor’a verilen ceza, Trabzonsporu’nu yalnız bırakmama görevini üstlenen taraftarın işini biraz zorlaştırmış. Görevi zorlaşmış da olsa, taraftarlar, otobüslerle, özel araçlarıyla Karadeniz’in bir başka güzel şehrinin yolunu tutuyor...
6 kişi hariç, hepsi ulaşıyor muradına. 6 taraftarımız, kardeşimiz, ağabeyimiz ise maalesef hem bu yola, hem de hayat yolculuklarına Çarşamba’da, elim bir trafik kazasıyla veda ediyorlar.
Trabzonspor müthiş bir oyun ve unutulmaz bir golle maçı 2-1 kazanarak adını finale yazdırıyor; ama hepimizin içi kan ağlıyor. Gönüllerinde Trabzonspor aşkını taşıyan 6 güzel insan, artık aramızda yoklar.
Hasan Sevgi, İsmail Akyazı, Kürşat Akyazı, Neşat Akyazı, Yusuf Sevgi ve Ziya Kara…
Nüfus cüzdanımızda yazmayan, coğrafyalara sığmayan bu sevgi, taşıyanların kalbini yorar çoğu zaman; ama nüfus cüzdanlarımızda yazmasa da, o kimliğimizin bir parçasıdır:
Trabzonsporlu olmak!
Uğruna can verilecek bir takımın bir parçası olmak!
15 Nisan 1992’de yaşanılan bu üzücü olayın üzerinden 16 sene de geçse, kaybettiğimiz 6 canı, hiçbir zaman unutmayacağız.
“Uğruna Can Verilecek” takımı, kaybettiğimiz 6 canı içimizde yaşattığımız gibi yaşatacağız.
Bu vesileyle, Trabzonspor’a gönül vermiş, onu yalnız bırakmamış ve bugün aramızda olmayan tüm Trabzonsporluları saygı ve rahmetle anıyoruz.
Ruhları Şâd olsun
