Bir Astsubaydan....

......ili kirsalinda teroristlerin dur ihtarina

atesle karsilik vermesi

sonucu cikan catismada guvenlik gorevlisi sehit oldu.

Ya da .....ilinde devriye gorevini yerine getiren

aracina acilan ates

sonucu..guvenlik gorevlisi sehit oldu.

Ya da ......ili kirsalinda teroristlerce dosenen

mayinin patlamasi sonucu asker

yaralandi..

Bu nasil baslar biliyor musunuz?

Hava o kadar sicaktir ki beyninizdeki sivinin

buharlasip uctugunu

dusunursunuz. Olustugu anda kuruyup giden ter

damlaciklarindan geriye

kalan tuzlar yuzunuzun ve hatta elbisenizin her yanini

kaplamistir.

Avucunuzun icindeki ter, yuzunuzdeki gibi kolay

kurumadigi icin

elinizdeki tufeginizin metal kismi avucunuzun icinde

vicik, vicik oynar.

Ter ile islanan celigin kokusu avucunuzun icine ve

elinizi surdugunuz her

yere siner.

Onunuzde yuruyen adamin, ayaginin kuru toprakla her

temas edisinde cikan

toz, agzinizin kupkuru olmasina ve zor nefes almaniza

sebep olur.



Sirt cantanizin aski kayislari yuzunden omuzlarinizi

hissetmezsiniz. Kult

agrilari ancak cantayi sirtinizdan cikardiginizda fark

edersiniz.

Bastiginiz her tas parcasi, her cali ve bir ayaginizin

kaplayabildigi her

yeryuzu parcasindan cikan sesi duyarsiniz.

Yurudugunuz yerdeki her Agustos boceginin sesini,

dallardaki kuslari,

yuzunuzun etrafinda urkutucu devriye ucuslari yapan

arilarin kanat

seslerini, agziniza ve yuzunuze ya da herhangi bir

yerinizdeki kucuk

yaralarin uzerine konmaya calisan sineklerin

viziltilarini, ayaginizi

bastiginiz yerden havalanan yesil cekirgenin kucucuk

cussesine ragmen

cikardigi tok kanat sesini en ince ayrintisina kadar

duyarsiniz.

Sonra, kendi techizatinizin ve onunuzdeki

arkadasinizin ve arkanizdaki

arkadasinizin techizatlarinin cikardigi duzensiz

seslerin her birini ayri

ayri duyarsiniz.

Ve ayni anda onunuzdeki arkadasinizin nefes alislarini

duyarsiniz,

oksurmesini ve hapsirmasini da duyarsiniz.

Telsizinizden cikan seslerin ve cizirtilarin her biri

ayri ayri katilir

bu senfoniye.

Ter ve tozun birlesmesinden olusan kaygan camur,

postalin icindeki tum

ayaginizi kaplamistir, coraplar once su toplayip sonra

patlayan yerlere

adeta bir deri gibi yapismistir.

En cok yapmak istediginiz sey ayaklarinizi yikayip,

coraplarinizi

degistirmektir. Ama bu cok buyuk bir lukstur o anda.



Cunku...

Cunku hangi calinin dibinde, hangi kayanin arkasinda

sizi bekledigini

bilmediginiz ihaneti arayip bulmaniz ve yok etmeniz

gerekmektedir.

Butun masumlarin hayati ve huzuru size emanet diye,

ogretmenler bayrak

diregine asilmasin diye, kundaktaki bebekler

kursunlanmasin diye,

binlerce yillik emanete halel gelmesin diye kahpeligi

ve ihaneti yok

etmeniz gerekmektedir.

Cunku bunun icin bayragin, silahin, namusun ve serefin

uzerine yemin

etmissinizdir.

Cunku onemli olan ayaginiz degil, ulkeniz, bayraginiz

ve onurunuzdur.

Iste bu yuzden lukstur ayak yikamak, corap

degistirmek. Ä°ste bu yuzden

senfoniye donusmustur butun o duzensiz sesler guruhu.

Sonra!..



Sonra birden tum sesler kesilir, bicagin dali kestigi

gibi, makasin

kâgidi, pensenin bir hoparlor kablosunu kestigi

gibi... Bir anda...

Kuslarin sesleri, arilarin ve sineklerin viziltilari,

cekirgenin kanat

sesleri hepsi bir anda biter.

Gozlerinizi actiginizda onunuzdeki arkadasinizi degil,

gokyuzunu

gorursunuz, yere dusmus oldugunuzu anlamaniz birkac

saniye surer.

Tek hissettiginiz kesif bir barut ve yanik et

kokusudur, yuzunuzun toprak

parcalariyla kaplandigini fark edersiniz, temizlemek

icin calismazsiniz.

Arkadaslarinizin bagirarak kosusturdugunu gorur ama

kulaginizdaki cinlama

ve ugultudan seslerini duyamazsiniz. Sesleri yavas

yavas duymaya

basladiginizda ayaga kalkmaya calisirsiniz ama

basaramazsiniz.

Yine birkac saniye sonra arkadaslarinizin sesleri

arasinda "mayin"

kelimesini ayirt eder ve kalkmaya calistiginizda

ayaginizdaki yogun

agriyi fark edersiniz.

Ayaginiz yoktur ama yine de agridigini hissedersiniz.



Ne oldugunu anlamak icin baktiginizda ise parcalanmis

pantolonunuzun ve

kopmus ayaginizin farkina varirsiniz. Ä°ste her sey o

anda baslar.

Avaziniz ciktigi kadar bagirirsiniz. Sonra, nefesiniz

biter. Sonra,

yeniden nefes alirsiniz ve yeniden bagirmaya

baslarsiniz. Sonra yine

nefesiniz biter ve yeniden, yeniden ve yine...

Yaniniza ilk gelen arkadasiniz size, "fazla bir sey

yok, sadece kucuk bir

yara" gibi telkinlerde bulunur. Ama siz arkadasiniz

konusurken de,

helikopterle hastaneye goturulurken de artik bir

ayaginizin olmadigini

biliyorsunuzdur. Hep bir soru cinlar kafanizin icinde

"neden ben, neden

ben, neden ben ?"

Hastanede gecen aylar, tedavi ve terapilerde gecen

yillar sonunda,

diz kapaginizin on iki santim altindan takili olan ve

her aksam yatarken

veya banyoya girerken cikarip kenara koydugunuz takma

bacak artik bir

uzvunuz olmustur.

Ama bunun onemi yoktur cunku bu fedakârliginiz

sayesinde vatan var

olacaktir. Sizin bir bacaginizin ne onemi vardir ki!

Artik kosamayacak olmanizin, yazin herkes gibi havuza,

denize giremeyecek

olmanizin da hic onemi yoktur. Vatan sag olsun yeter.

Sonra birilerinin, sizin odediginiz vergilerle Fransiz

televizyonlarinda,

ugruna yarim kaldiginiz vatan hudutlarini hice sayan

programlara finans

sagladigini okursunuz. Ayni dillerin bundan pismanlik

duymadiklarini

soylediklerini de okursunuz.



Pamuk'lari, Dink'leri, okursunuz, Bizans cocuguyum

diyenleri duyar, Ali

Kemallere tanik olursunuz, "koclar gibi satanlari

"gorursunuz. .

Turk Bayraklarinin yakildigini, gorursunuz. Baslarina

cuvallar gecirilip

asagilanarak elleri arkalarindan baglanan Turk

askerlerini gorursunuz.

Bu asagilanmaya cevap verecek tanklarin motor

seslerini, helikopterlerin

kanat seslerini, piyadelerin intikam yeminlerini

duymayi beklersiniz ama

duyamazsiniz.

Onun yerine hainlerin cesetlerinin ustune ortulen

caputlara "bayrak"

diyenleri gorursunuz, "ucaklarini cek", "valiyi cek"

diyen baskanlari ve

karsilarinda kekeleyen riyaseti gorursunuz.

Bu da yetmez Turk askerlerinin kendi mahkemeleriniz

tarafindan,"cete"

diye suclandigini, yargilandigini gorursunuz.

Yok, yok bu da yetmez. Askere, polise, ogretmene ates

eden, yol kesip

soygun yapan, koy yakan, okul yikan, mayin doseyen

teroristlerin sadece

"ben bir sey yapmadim" demelerinin esas kabul edilip,

"sucsuz" sifatiyla

serbest birakildigini gorursunuz.

Susanlari, konusmasi gerektigi halde susanlari

gorursunuz, konusanlar her

konustugunda, kekeleyenler her kekelediginde ve

susanlar her sustugunda

siz yeniden vurulursunuz, yeniden olursunuz her

defasinda.

Govdenizden o topraga akan kan, bu defa icinize akar,

inandiklariniza,

ugrunda savasarak kendi kaninizi akitmak pahasina

tertemiz tuttugunuz

degerlerinize akar.

Sizin kaya arkalarinda, cali diplerinde aradiginiz

ihanet gelir akliniza,

o mayinlari yerlestiren eller gelir. Sorgulamaya

baslarsiniz: "Biz bu

ihaneti dogru yerde mi aradik, kuyrugunda dolastigimiz

yilanin basi, hep

gozumuzun onunde miydi yoksa?"diye sorarsiniz

kendinize.

Onlara verilen maas'in sizin vergilerinizden

odendigini, icinize

sindiremezsiniz, uykulariniz kacar, neden bu vatani

sizin kadar

sevmediklerini dusunursunuz.

Bu vatan onlarin da vatani degil mi?

Onlar da, tipki benim gibi namusun ve serefin ustune

yemin etmedi mi?

diye sorarsiniz kendi kendinize.

Sinirlenirsiniz, uzulursunuz, on bes yasinda bir

askeri okul ogrencisi

iken her adimda soylediginiz, beyninize ve yureginize

naksettiginiz

sozler gelir akliniza": VATAN, SANA CANÄ°M FEDA"

Geri kalan tum hayatinizin ilk bes dakikasi, boyle

baslayacak iste ve

hayatiniz boyle devam edecektir. Son nefesinize kadar

savasacaksiniz

ihanetle, her seye ve herkese ragmen, bu yolda olene

ya da bu ihaneti

bitirene kadar.

Siz diyorum, cunku bu vatan icin bedel odeyen

insanlarin neler

yasadigini, neler hissettigini, size ragmen ve sizin

icin neler

yaptiklarini, neler yapabileceklerini bilin istiyorum.

Okudugunuz ya da

televizyonda duydugunuzdan daha fazladir yasananlar.

Yani aslinda gazetelerin ic sayfalarindaki, minicik

karelerde okudugunuz;

"...ili kirsalinda teroristlerce dosenen mayinin

patlamasi sonucu, bir

guvenlik gorevlisi yaralandi!" haberi aslinda o kadar

da kisa degildir.

Sizin, daha okudugunuz gazetenin arka sayfasina

gecerken unuttugunuz,

falanca mankenin otel odasi maceralarina, ya da

uyusturucu komasindan

olen ogluna "sehit" deyip Turk bayragi "orten kadinin

haberine

ayirdiginizdan daha uzun zaman ayirmadiginiz bu kucuk

haber, birileri

icin bir omur boyu surecek ve asla unutulmayacaktir.

Ve siz unuttuktan sonra da baska birileri, "ne icin?"

dendiginde "vatan

icin" diyecekleri fedakârliklarini size ragmen

yapmaya devam

edeceklerdir.

Sizin uyusmuslugunuza, duyarsizliginiza ragmen, sizin

rahatliginiza,

sizin vicdanlariniza ragmen bu kahramanca

fedakârliklar ve bu ilk bes

dakikalar yasanmaya devam edecektir.

Asla unutmayiniz basinizin ustundeki egemenlik

ortusunun payandasi kopan

bacaklar, bedeli ise size ragmen bu vatan icin akan

kanlar, feda edilen

canlar, sicak yuvalarini, babalarinin yuzlerini unutan

kucucuk

cocuklarini dusunmeden vakfedilen hayatlardir.

Ne kadarini anlayabilirsiniz veya anlamak sizin

umurunuzda mi bilmiyorum,

ama birileri bunlari yasadi, birileri hala yasiyor ve

emin olun yasli

dunya dondukce, Turk vatani ve Turk Bayragi icin

birileri daha tum

bunlari yasayacak.

Gordugunuz gibi size bir hayli uzak bir yasam bicimi

bu. Masalarda oturup

"aydinca" sohbetler etmeye hic benzemiyor degil mi?

Bir an icin bile olsa kendinizi onlarin yerine

koyasiniz diye "siz"

diyerek yazdim, sizin onlardan biri olamayacaginizi

biliyorum.

"Siz" kim misiniz?

Siz kendinizi cok iyi biliyorsunuz!

Biz de, biz de sizi cok iyi biliyoruz.

"Siz" de bilin ki biz asla unutmayacagiz.

"VARLIGIM TURK VARLIGINA ARMAGAN OLSUN"

Oktay Yildirim / Emekli Astsubay