Maçtan önce umudum vardı. Kadro açıklandığında en kötü 1 puanla döneriz diye düşünmüştüm. Dün ilk yarım saati heyecan içinde izledim. Dersimize iyi çalışmıştık. Çok net olmasa da -Nihat'ın bulduğu pozisyon hariç- pozisyonlar bulduk. Ama daha sonra İspanya kendine gelmeye başladı. Sol kanadınımız gerçekten çok kötüydü, o bölgede oynayan 3 oyuncumuz da bir türlü verimli olamadılar. Ne Arda, ne sol kanada yakın oynayan Emre ne de İbrahim Üzülmez. Sağ kanadımız daha iyi gözüküyordu, daha çok top kaptılar. Ama bir o kadar da basit kayıplar yaptılar, hem Gökhan Gönül hem de Tuncay. Özellikle Tuncay, çok diri gözüküyordu, çok hırslı ve istekliydi ama bir türlü verimli oynayamadı. Aldığı topları 10-15 saniye içinde kaptırdı. İlk yarı bittikten sonra Fatih Terim devre arası konuşur oyuncularıyla herşey daha iyi olur diye düşünüyordum.. Semih - Ayhan değişikliği ile umudum kayboldu. Çıkması gerek Semih değil, Arda'ydı çünkü. Ayhan Galatasarayda zaman zaman sol kanatta da oynamış bir oyuncu, biz sol kanatta bırakalım hucümü savunma bile yapamıyorduk. Ayhan en azından Arda'dan daha iyi bir şekilde savunmamıza katkı sağlardı. Bu değişiklikten bir kaç dakika sonra gelen gol herşeyi bitirdi zaten. İlk golü bizim atmamız gerekiyordu, olmadı. Daha sonra maçı izlemeyi bıraktım şahsen, çünkü Ramos'a daha fazla katlanamadım. Ben onu izlemekten yoruldum, o gidip gelmekten yorulmadı. İçimden sürekli ah Sabri ah, biz niye seni izlemek zorundayız diye düşünmeden edemedim doğrusu. İkinci maç için umudumu koruyorum, gereken dersleri çıkartırsak en azından bu sefer puan alabiliriz.