Bu yenilgi ilerisi için psikolojik anlamda çok kötü oldu... Rakipler karşımıza yenilgiyi kabullenerek çıkarken ve bizim "yenilmez armada" olduğumuzu düşünürken; artık, bizim de kaybedebileceğimiz, zaaflarımız olduğu gerçeğini gördüler... Malesef karizma çizildi...

Tabii; maç yine 3-0 bitmek üzereyken, 20'li sayılarda aleyhimize verilen iki hatalı karar (voleybolda iki kararın karşılığı DÖRT sayıdır, senin alacağın iki sayı rakibe yazıldığı için) bu mağlubiyette rol oynadı... Bir top taşıma hadisesini es geçtiler, hemen ardından temas olmadığı halde "blok aut" verdiler... Daha sonra da çorap söküğü gibi ne olduğunu anlayamadan dağıldık...

Çarşamba ne olur? Açıkçası ben korkmaya başladım... İlk defa böyle bir baskı altındayız... Üzerimizde stres olacak... Rakip ise güven tazeledi... Final oynamak, altın vuruşu yapmak başka şey... Ne Şampiyonlar Ligi yarı finalinde, ne finalde, ne de Vakıfbank'a karşı hiçbir altın vuruşu öldüremedik... Hatırlarsanız, yarı finaldeki 5. sette de tam beş defa maç sayısı kullanmamıza rağmen finali getiren vuruşu biz yapamadık; rakip çok kötü bir hücumla topu auta attı...

Bu takım 5.set oynamaya alışık değil ve malesef 5.set sendromu yaşıyor... Umarım korktuğum başıma gelmez... Çünkü final oynamak bambaşka birşey...