Taraftar aynı, 35 bin kişi omuz omuza. Ama Galatasaray çok farklı..

Eskiden gol atardık, gol yerdik maçlarımız keyifli geçerdi.. Şimdi skoru korumaya yönelik, zar zor gol atan bir takım olduk çıktık. Maç boyunca kaç defa esnediğimi hatırlamıyorum. O kadar zevksiz bir maçtı ki ilk yarı sahayı değil tribünde çıkan yer kavgalarını izledim. Takım adına ilk yarı umut veren hiçbir şey yoktu, açıkçası endişelendim.

İkinci yarıya yine çok iyi başlanmadı.. Berbat bir zeminde belki de yapılabilecek olanın en iyisiydi. Zevksiz bir biçimde giderken maç Ayhan'ın golü geldi. Bütün maç kızdığımız sinirlendiğimiz Ayhan golünü çaktı.. Zaten ne olduysa golden sonra oldu. Bucaspor tüm gücüyle yüklenmeye, bizimkiler uzaklaştırmaya başladı. Tabi Bucaspor yüklenirken zaman zaman açıklar verdi..

İşte orada yeni favorim Juan Pablo Pino devreye girdi. Boş alan buldu mu çoşuyor Pino.. Ayaklarına çok hakim, rakibini çok kolay geçebilecek yeteneğe sahip. Açık ve net konuşuyorum Pino gelecek yıllarda o çok sevdiğimiz Keita'yı 3'e 4 katlayacak bir sakatlık yaşamazsa. Maçın tek güzel tarafı da Pinoydu bence.

Ha bi de Misimovic var tabi ki. Bütün maç boyunca göremediğim adam.. Yoktu sahada, ayağına taş çatlasın 5-6 defa top geçmiştir onları da kaybetti. Yeni diyorum, geçiyorum.

Toparlamak gerekirse beğenmediklerim kötü zemin, kötü futbol, Misimovic ; beğendiklerim Pino, Pino, Pino.

Ha bir de hiç ileri çıkmıyor denen Insua bütün maç ilerdeydi, o çocuktan çok şey umuyorum.