Kelimeler yetmez yaşadığımız duyguyu anlatmaya

Çok şampiyonluk gördüm şu genç yaşımda Allahıma çok şükür 2000-2001 yılındaki şampiyonluk beni çok sevindirmişti. Çünkü bi hegamonyaya son vermiştik. Revivo , Rap-Rap , K.Anderson , Lazetiç , Johnson , Ogün , Rüştü , Mirkoviç , Serhat ve bir sürü yıldız daha bu oyuncular çok özeldir hala benim için bu şampiyonlukdan ötürü ve tabi ki Mustafa Denizli.

100. yıl şampiyonluğu da müthişti, 2005-2006 da yaşadığımız tramvadan çıkmıştık çok çok değerli bi şampiyonluktu , yeniden dirilişti bi nevi.

Ama bu şampiyonluk hepsinden özel. Avrupada yoksunuz , kupada yoksunuz , ligde 9 puan geridesiniz , oyuncunuz hocası hakkında ileri geri konuşuyor , takımda arkadaşlık ortamı olmadığı her halinden belli ve ligde müthiş bir sezon geçiren Trabzon var. Buralardan şampiyonluğa gelmek gerçekten inanılmaz. Ancak filmlerde olur böyle bir geri dönüş. Dile kolay 18 maç 17 galibiyet 1 beraberlik.

Bu şampiyonluk çok özel çünkü başımızda çok özel bi hocamız var , gerçek bir Fenerbahçeli var , kaybettiğimizde benim gibi bizim gibi üzüldüğünü bildiğim bir hoca var bir Fenerbahçeli var.

Takımda ki havayı görüyorumda inanılmaz. Bence bu şampiyonluktan da önemli. Önümüzdeki yıllarda yapabileceklerimizin göstergesi bu takım.

18 şampiyonlukdan sadece 5 ini görebildim diğer şampiyonluklar nasıl bilmiyorum. Aam bu şampiyonluk benim için en özel , en güzel olanı. Dün maç bittiği anda sevinçten göz yaşlarına boğuldum , çünkü bu çok ama çok özel bir şampiyonluk , bu bitti denilen F.Bahçe'nin tekrar uyanışı , dirilişi. Teşekkürler bu duyguyu bize yaşatan herkese. Teknik ekibinden oyuncusuna , yönetiminden takım çalışanlarına kadar herkese.

Bu büyük taraftar bu özel şampiyonluğu hak etti.