her veda hep erken veda... alışılmışlıklardan vazgeçmek kolay olmuyor... güz dönemindeki yaprak dökümü gibi ağaçtaki yapraklar birer birer düşüveriyor toprağa... ve biz gidenlerin ardından yalnızca buğlu gözlerle bakıyoruz... kimler girmediki bu yüreğe... her sevgili bir iz bırakıp gitti... koparıldık belkide... ama unutulmadi gidenler... dillerde eski bir şarkı gibi her daim söylenmekte... gidenlerin ardından ağıt yakmak yakışmaz bizlere... bizler sevdikmi yüreğimizi eline veririz sevgilinin... sevinci sevincimiiz üzüntüsü üzüntümüz olur... yollarımız hiç bir zaman ayrı değildir biliriz... gün gelir kesişir bir noktada... çünkü biz ortak bir paydanın ürünleriyiz... sevdik birbirimizi ne bir eksik ne bir fazla... yaşanması gerekenler yaşandı umarsızca...

yolunuz açık olsun.... (Metin - Ali - Feyyaz - Pascal - İlhan Mansız - Sergen ve niceleri)

bu renkler varoldukça bizi kimse ayıramaz...