1 ile 13 arası toplam 13 sonuç

Konu: Sakın Geç Kalmayın

  1. #1
    Nesil
    2006
    Yer
    Her nerede bulunuyorsam..
    Mesajlar
    7,353

    Exclamation Sakın Geç Kalmayın

    Konuyu açacak en uygun yer olarak burayı gördüm arkadaşlar.

    Ben bunu okurken çok etkilendim ve sizlerle paylaşmak istedim.Aşağıda okuyacağınız mektup aşkını dile getirmekte geç kalan bir gencin yaşadığı duyguları anlatmaktadır. Mektup bir kitaptan alıntıdır ve yaşanmış bir aşkı anlatmaktadır.Kitabın yazarı mektubu orijinal haliyle aktarmış kitabına.İşte mektup:


    "Aradan 7 yıl geçti.Bu kadar geç kaldığım için asla affetmeyeceğim kendimi.


    Bu mektup sana geç kalmış bir aşkın itirafıdır. Bu mektup sana olan özlemimin açığa çıkmasıdır. Bu mektup artık saklamaya dayanamadığım aşkımın en samimi duygularıdır… Ağlamaklı olan yüreğimin son bir çırpınışıdır. Belki sana ulaşır belki de ıslak bir kaldırıma burkulup atılır bilemiyorum ama yine de yazıyorum işte.

    Çocuk denilen yaşta başlamıştı aslında bu duygular. Bakışların, duruşun her şeyin büyülüyordu. Ama dedim ya çocuk yaştaydık ve bazı şeyleri söylemekten korkuyorduk. Elimizden alındığında büyüsü bozulan oyuncaklarımız gibi seni de kaybetmekten korkuyordum belki de. Ya da seni sevdiğimi söylediğimde gülünç duruma düşmekten korkuyordum.. Ne bileyim korkuyordum işte…

    Her zaman yanına yaklaştığımda “Seni Seviyorum” demeyi o kadar istedim ki. Bağıra bağıra , haykıra haykıra “Seni Seviyorum” diyebilmeyi... Ama olmadı işte. Diyemedim. Anlatamadım derdimi.

    Yıllar geçiyordu, büyüyorduk. Ama yaşımızla beraber sana olan sevgim de her geçen dakika, her geçen saniye daha da büyüyordu. Ve ben yine söyleyemiyordum sana… Sessizce gece yorganımın altına girip “Yarın söyleyeceğim” diyordum…Yarın oluyordu ve ben yine susuyordum. Kalbim bağırıyordu ama dudaklarım konuşmaya cesaret edemiyordu.Dilim tutuluyor, başım dönüyor, tam söyleyecekken boğazım daralıyordu. Sonuç olarak yine susmak zorunda kalıyordum.

    Bir zaman sonra ayrılığın vakti gelmişti. Gidiyorduk buralardan..Ama asıl beni yaralayan seni bırakmak, senden ayrı kalmak zorunda olmamdı. Çaresizdim. Çırpınıyordum kalmak için ama nafile. Dedim ya çocuk yaştaydık. Her ne kadar .çırpınsam da ayrılmıştım senden. Yoktun artık..Ne sesini duyabiliyor, ne gözlerine bakabiliyor ne de varlığını hissedebiliyordum. Yaşamıyordum adeta. Her gün bir defa daha ölüyordum.

    Aradan 7 yıl geçti. Hüzünle, kabuslarla dolu 7 yıl...Belki çok sular aktı nehirden ama senin yerin hala bomboş ve hala sessiz sakindi. Sana olan özlemim yakıyordu yüreğimi hep. Ta ki sana rastladığım o güne kadar. Gözlerimin benimle alay ettiğini düşünmüştüm. Sürekli sana odakladım gözlerimi. Bir müddet sonra ikna olmaya başlamıştım. Bu sendin..Uğruna her şeyden geçeceğim kişi karşımdaydı. Ama ben yine susuyor ve konuşamıyordum.

    Artık tüm cesaretimi toplamıştım.Her gün seni gördüğüm o yerde bekleyecek ve sana olan aşkımı gözlerine bakarak itiraf edecektim.

    Yanılmıyorsam Perşembe günü saat 13’ü 56 geçiyordu. Yağmur çiselemeye başlamış ama ben yılmadan yine her zamanki gibi orada hala seni bekliyordum. Gözlerimi kaldırmıştım ki karşıdan yavaş yavaş senin geldiğini gördüm. Söyleyecektim bu sefer emindim buna. Yanımdan geçerken “Merhaba” dedim. “Merhaba” diye karşılık verdin bana:

    -Tanıdın mı beni?
    -Çıkaramadım kusura bakma.
    -Benim işte baksana gözlerime
    -Sennn…Evet sensin bu…
    -Sana geç kalmış bir itirafta bulunmak için buradayım…

    Söylüyordum işte. Nihayet aradan geçen yıllar beni akıllandırmış ve dilimin çözülmesini sağlamıştı.İlk cümleyi kurmuştum. Artık gerisi de gelirdi muhakkak.Tam söylemek üzereyken yanına yaklaşan küçük sevimli çocuğun sana söylediği cümleyle yıkılmıştım:


    -Anne bu abi kim?

    Hıçkırdım, sendeledim, bacaklarım çözüldü. Başım dönüyor,midem bulanıyordu. Gözlerimin karardığını hissediyor ve susuyordum. Gözlerimin dolduğunu görüyor ama sana belli etmemek için elimden geleni yapıyordum. Söyleyememiştim yine. ”Ne söyleyecektin” dediğinde “Hiç” diyerek yanından uzaklaşmak zorunda kaldım. Yıllar sonra seni tekrar bulmuşken ebede kadar seni kaybetmek zorunda kalmıştım. Yıkılmıştım…


    Şimdi haykırıyorum işte: “SENİ SEVİYORUM.” Belki bunu duymayacaksın. Belki duyduğunda artık ben olmayacağım ama yine de bütün kuvvetimle haykırıyorum işte” SENİ SEVİYORUM”


    Ölümüne tutsak, ölümüne sevdalı, ölümüne vurgunum ben sana. Esirin oldum,kul kölen oldum,ben sana mahkum aşığın oldum. Yanıyor yüreğim VURULDUM…


    HOŞÇAKAL…İlk ve Son Aşkım

  2. #2

    Default

    çok kötü bişey bu ya allah kimseye yaşatmasın!!!

  3. #3
    Nesil
    2006
    Yer
    İstanbul - Gayrettepe
    Mesajlar
    0

    Default

    çocuğun o anda yıkılması çok kötü ...

  4. #4
    Nesil
    2005
    Yer
    İstanbul/Antalya
    Yaş
    35
    Mesajlar
    2,141

    Default

    valla yüzümden gülümseme eksik olmayan ben neredeyse aglicam yahuu yazık olmus cocuga keske söyleseymisssss

  5. #5
    Nesil
    2005
    Yer
    Istanbul/Moskova
    Mesajlar
    404

    Default

    en sonunda bende mektubu yazana dönecem.............

  6. #6

    Default

    Harika birşey yahu..

    İşte geç kalınmanın cezaları mı desek

    Adamın cümleleri o kadar güzel ki, zaten onlar yedi, bitirdi beni.
    -

  7. #7
    Nesil
    2005
    Yer
    İstanbul / Samsun
    Yaş
    33
    Mesajlar
    11,543

    Default

    oooof aşırı kötü bişey yaa
    ultrAslan UNI ! ultrAslan UNI ! ultrAslan UNI !

    Bir forum aktifliğini kaybettiği zaman üyeler gider, adamlar kalır. | Pavel Nedved

  8. #8
    Nesil
    2005
    Yer
    34
    Mesajlar
    0

    Default

    çok fena bişey ya
    son pişmanlık neye yarar vallahi yazan tam benim gibiymiş
    tam film gibi

  9. #9
    Nesil
    2006
    Yer
    İstanbul - Tokat
    Yaş
    35
    Mesajlar
    2,880

    Default

    Quote Originally Posted by can777
    çocuğun o anda yıkılması çok kötü ...
    çocuğun bir çocuk annesiyle ne işi olabilir ki

  10. #10
    Nesil
    2006
    Yer
    İstanbul - Gayrettepe
    Mesajlar
    0

    Default

    Quote Originally Posted by FenerBahceLi
    çocuğun bir çocuk annesiyle ne işi olabilir ki
    niye benimkinden alıntı yaptın onu anlamadım ...

  11. #11
    Nesil
    2006
    Yer
    İstanbul
    Yaş
    34
    Mesajlar
    926

    Default

    gerçekten üzücü birşey selman abinin başlıkta yazdığı gibi: hayatta hiçbirşey için geç kalmayın

  12. #12
    Nesil
    2006
    Yer
    Her nerede bulunuyorsam..
    Mesajlar
    7,353

    Default

    Quote Originally Posted by senderson
    en sonunda bende mektubu yazana dönecem.............
    Aman Onur sen bize lazımsın.

  13. #13
    Nesil
    2005
    Yer
    Istanbul/Moskova
    Mesajlar
    404

    Default

    eyvallah kardeşim.Hepimiz birbirimize lazımız

Mesaj Yetkileri

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •