Kupa maçı beklediğim gibi gitti. Ligin en kötü takımına kendi evimizde 1-4 yenilmiştik. İlk defa forma giyen çok kötü gördüğüm Ashley Woodhouse, soyadının boşuna olmadığını* gösterdi. Şimdi lige odaklanabilirdik. Oxford City mağlubiyeti sonrası 2. sıraya düşmüştük. Son oynadığımız 4 maçta(3 kupa, 1 lig) 2 mağlubiyet 2 beraberlik alıp galibiyet yüzü görememiştik. Canlanmaya ihtiyacımız vardı. Önümüzdeki maç yine ligin kötü ekiplerinden Leamington ile deplasmandaydı. Mutlaka kazanmalıydık. Maç öncesi antrenmanı hücum organizasyonları odaklı yaptıktan sonra oyuncular maç öncesi birer gün izin yaptılar.

Bu arada haftaiçi muhteşem birşey oldu. Biraz kafa dağıtmak için Manchester sokaklarında kaybolmak, futbol kokan sokaklarda dolaşmak istemiştim. Sonra her ne kadar ben ona tanıdık olmasam da, tanıdık bir yüz karşıma çıktı, Arda Turan! Hemen yanına gittim ve muhabbete daldım. Geldikten sonra BBC'nin internet sitesinde Türk menajer haberini okuduğunu, hatta kafasında bir ziyaret planı olsa da bunu gerçekleştiremediğini anlattı. O an birşey fark ettim, işle uğraşırken futbol gündeminden uzak kalmıştım. Arda Turan İngiltere'de ne arıyordu? Hemen lavaboya gitmek için izin isteyip köşede telefonumdan internete girdim. Arda Turan 21.5 Milyon Pound'a Manchester United'a transfer olmuş, hatta 5 maçta 3 gol atarak ada gündemine bomba gibi oturmuştu. Hemen yanına gidip olay nasıl gerçekleşti gibi sorular sordum. Bilmediğim için bir pot kırmadığım için de ayrıca mutluydum. O gün orada güzel bir arkadaş edinmiştim. Ama kendi Dünyama dönme vakti gelmişti.

Leamington maçında oldukça zorlanmıştık. Aslında orta saha ve hücum hattımız zorlanmadı fakat dillere destan tandemimiz yine yapacağını yaptı. Yine de maçı 2-3 kazanmayı bildik. Ligde işler gerçekten iyi gidiyordu ve artık 5. klasman hazırlıklarımı yapmayay başlamıştım. Yaklaşık 40 maçlık serinin sadece 13 maçı geride kalmıştı(aslında bizim için 11) ama o ışığı görür olmuştum. 2 maç eksiğimizle averajla liderdik.



Son maçlardaki kötü performansta bu galibiyetle uçup gitmişti.



Leamington galibiyetinin ardından yaklaşık 20 gün sonra yatağımda rahat uyuyabilecektim. Eve gittiğimde ne bilgisayar, ne yemek ne de çalışmayı düşünüyordum. Yatağıma yattım, gözümü kapattım ve Emirates stadyumunun deplasman soyunma odasında oyuncularıma son direktifleri verirken uykuya daldım...

*Wood = Odun