tam detayını hatırlamıyorum ama 2013 serisi de olabilir. İsmail Ünsal ile benzer bir anım var. Bi yandan sakatlıklar bi yandan yabancı sınırlaması ile zor bir dönem geçiriyordum ligde. yedeğe aldım bir sakatlık sonucu oyuna soktum. Mecburiyetten aldığım için hiç istemiyordum. Yedekten girdiği maçta 2 gol attı maçı döndürdü. Sonrasında gaza geldim üstüne düştüm yanlış hatırlamıyorsam bitiriciliğini ve kafa vuruşlarını 14-15 civarına çekmeydi başardık. Tekrar tekrar yedekten aldım hep de faydalı oldu. 20 maç kadar oynattım 12-14 civarı gol attı. Bir kaç kişi ile özel çalıştırdım iyi de profil yaptı yaşına göre ama 5 üzerinden 2 yıldız gözüküyor ve bu motivasyonun ve maç oynama şansının kesilmesi dahilinde bir işe yaramayacağını biliyordum. Ona rağmen direndim sakatlar iyileşince kiralayayım dedim bir sonraki sezonda da iyi bir performans gösterdi. Hatta Avrupanın büyük liglerindeki ortasıra takımlarından teklif dahi aldım. takımda geleceği olmadığını düşündüğüm için sattım. Sonrasında kariyerini takip ettim Avrupada fazla süre alamayıp Anadoluya geri dönmüş. Daha sonrasında da o sezonki performansına ulaşamadı. 2.5 - 3 yıldız gibi bir potansiyeli olsaydı takımda tutardım diye düşünmüştüm ama sattıktan sonra da üzüldüm. Beklemediğim oyuncudan maç kurtaran performans çıkması harika bir duyguydu.
Alıntılı Yanıtla
Ben de özellikle sevdiğim bir oyuncuyu yüksek fiyat için satınca kendimi kötü hissederim. Belki o adamın hayalleridir sattığım takım ama sanki 5-6 yıllık arkadaşlığımızı satmış gibi hissederim. Tabi bu her zaman olmaz , bazı futbolcular özeldir 
