T-Mac

[ms1907]

Kötü günlerinde Kobe Bryant'la çok takılırlarmış ve çok yakın arkadaşıymış.Bir maçtan önce soyunma odasında uyuya kalıp sonra 41 sayı attığı maç var. Zaten uykusuna çok düşkün biri. Ama 35 saniyede 13 sayı olacak gibi değil. Kendisi de maçtan sonra her attığım girecekmiş gibi hissettim falan diyor.Hatta bildiğim kadarıyla sponsorunun sloganına kaynaklık etmiş bu maç "Impossible is Nothing". Bu da konuyla ilgili Kaan Kural'ın güzel yazısı:

1 milyon 666 binde 1

9 Aralık 2004 Perşembe gecesi Houston Rockets’ın, San Antonio Spurs’ü konuk ettiği maçın son bölümünde 16.170 seyircinin büyük bir kısmı salonu terketmişti. Acaba şimdi kafalarını duvarlara vuruyorlar mıdır?11 Aralık 2004— Bitime 44 saniye kala Spurs’den Devin Brown 2 serbest atışı da sayıya çevirdiğinde Houston yine kötü bir mağlubiyet almış gibi görünüyordu. 76-68 mağlup durumdaki Rockets’ın oradan maçı çevirmesi imkansız gibiydi. Takımlarını yuhalamak için salonda kalan az sayıda seyirci ise kalan bölümde NBA tarihinin en inanılmaz sahnelerinden birine tanık olacaklarının muhtemelen farkında değildi. Ancak takip eden 44 saniyede Tracy McGrady tarih yazdı.Önce T-Mac topu çok çabuk hücuma getirerek 35 saniye kala el üstünden çok zor bir üçlük soktu. Ancak 31 saniye kala kendisine yapılan taktik faulde Devin Brown yine 2/2 atınca San Antonio yine 78-71 önde ve gayet rahattı. Ancak T-Mac yine topu çok çabuk rakip sahaya getirdi ve küçük bir feykle Tim Duncan’ın sıçramasını sağlayarak potaya bir üçlük daha gönderdi. Hareketini kontrol edemeyen Duncan, sıçrayan McGrady’ye çarpmış ve zaten dengesiz olan rakibini tamamen bozmuştu ama T-Mac son anda bileğini düzelterek inanılmaz bir şekilde topu potaya gönderdi ve... Ve top çemberden üç sayılık basket olarak geçti. Bir de faul atışı kullanan McGrady 4 sayılık bir oyunla 24 saniye kala farkı 3’e indirdi: 78-75.Rockets baskı yaptı ama topu çalamayınca 16 saniye kala son iki sezondur serbest atışlarda büyük sorun yaşayan Tim Duncan’a faul yaptı. Ancak Duncan 2 atışı da soktu ve fark yeniden 5’e çıktı: 80-75.Houston son molasını da aldı. Bundan sonra topu rakip sahaya taşıma şansları da kalmamıştı. Top oyuna sokuldu ve yine T-Mac’e gitti. McGrady, ligin en iyi dış savunmacılarından biri olan Bruce Bowen tarafından çok yakın savunuluyordu. Ama bu savunmanın arkasından inanılmaz dengesiz bir şekilde yükseldi ve potayı bile doğru düzgün göremeden topu gönderdi ve... Ve top üç sayılık bir basket olarak çemberden geçti.Fark 2’ye inmişti inmesine ama sadece 11 saniye vardı ve Houston’ın molası kalmamıştı. San Antonio mola alarak topu rakip sahaya geçirdi. Herhangi bir aksilik yaşanıp top kaybı yaşanması durumunda Houston’ın kendi sahalarında topa sahip olmasını istemiyorlardı. Topu oyuna sokma stratejisini çizdiler. Ve topu başarıyla, en iyi serbest atıcıları Devin Brown’a geçirdiler ancak baskıdan kaçmak isteyen Brown’un aniden ayağı kaydı ve hemen yere atlayan Tracy McGrady 7 saniye kala topu çaldı. Hemen ayağa fırlayan T-Mac hızla rakip sahaya geçti. Düşünecek zamanı yokta. 2 adım sola atıp, üç sayı çizgisinin yarım metre kadar gerisinde üzerine doğru gelen Bowen ve Malik Rose’un arkasından hafif yana doğru uçarak topu potaya gönderdi ve... Ve yine top çemberden geçti ve Houston 81-80 öne geçti ve maçı kazandı.Tracy McGrady son 35 saniyede NBA tarihinin en büyülü anlarından birini yarattı. Tam 13 sayı üretti. 4/4 üçlük attığı bu bölümde, basketlerinden biri üçlük+faul ile 4 sayı yarattı. İlk üçlüğü el üstünden çok zor bir şuttu. Girme ihtimali McGrady için bile en fazla % 10’dur. Diğer üçü ise “50 defa atsa 1 kere anca sokar” sınıfındaydı. Yani bu dört şutu üst üste sokması fazla bilimsel olmayan bir yöntemle, 1/10x1/50x1/50x1/50 hesabı yaparsak 1 milyon 250 binde 1’di. Buna bir de % 75 faul atma ihtimalini katarsak 1 milyon 666 binde 1 çıkar. Elbette bu çok sağlıklı bir rakam değil. Ancak T-Mac’in yaptığı şeyi görünce gerçekleşme ihtimalinin bundan daha yakın olduğunu iddia etmek de zor. San Antonio sonda Brown’un ayağının kayması şanssızlığının dışında her şeyi doğru yaptı. Taktik faullerde 6/6 attı ama bu T-Mac’e yetmedi.Reggie Miller’ın 1995 Doğu Konferansı yarı finalinin ilk maçında, New York Knicks deplasmanında son 8.9 saniyede attığı 8 sayı halen gelmiş geçmiş en büyük “maç sonu performansları” arasında birincilik için en iddialı olaydır. Play-off olduğu için belki ağırlığı daha fazla olabilir ama saf performans açısından T-Mac’in 35 saniyede 13 sayısıyla hiçbir şey yarışamaz kanaatimce.O kadar para ödeyip, zahmete girip salona kadar geldikten sonra otoparktan çıkarken sıkışmamak için biraz acele eden o 10 binin üstünde seyirci muhtemelen hayatları boyunca pişman olacaklar. 10 dakikalık trafikten kaçtıkları için tarihe tanıklık etme fırsatını kaçırdılar. Neyse 1 milyon 666 binde 1 de olsa belki bir daha böyle bir performans seyredebilirler kim bilir?