Birde şey oldu maçta Maçtayken "Çocukluk aşkımsın" tezahuratı hiç söylenmiyor mu" diye sormuştum abimin arkadaşlarına. Onlarda "Yok ya, keşke söylense" felan dediler. Maçın 80. dakikasına doğru O tezahuratın "Laylaylay laylaylay" kısmını duymamla son ses eşlik etmem bir oldu. Bütün tribün döndü bana baktı Çok fena içimde kalmıştı o tezahuratı bağıra bağıra söylemek. Öyle bi bağırdım ki tezahurat bittiğinde kafamdaki bütün damarların atışını hissettim