Sadece son iki gün içinde açıp-kapattığım kariyer sayısı bir elin parmağını geçmiştir.

Oyunu dediğin gibi yaşamak, daha hevesle oynamak için elimden geleni yapıyorum ama bir türlü istediğim hevesi alamıyorum. Fenerbahçe ile oynuyorum, daha ligin ilk haftasına GS derbisi koyuyorlar ve taktik oturmadan Drogba'nın hayvani performansı yüzünden şevkim kırılıyor. (Üstelik maç seyircisiz, üst üste 2 kere oldu bu fikstür meselesi)

Ardından yabancı bir takımla oynamak istiyorum ama o şevki bir türlü yakalayamıyorum. Kadroda gereksiz isimler kol geziyor elden çıkaramıyorum. Kulübün finansal yapısı hoşuma gitmiyor ve çoğu kişiye göre bu tür minik detaylara takıntılıyım. Benim kafa yapımda inanın olmak istemezsiniz ki yakında psikolojik yardım almayı düşünüyorum , gereğinden kat kat fazla bir düzen+gerçekçilik hastalığım var.

Öte yandan şimdi oyunu kapattım ama 1-2 dakika sonra tekrar açıp Fenerbahçe ile oynayacağım kesin.