Depresif ve kalbi kırık bir menajerin hikayesi - Kurtlar Sofrasında/ Wolves
Bir kez daha akşama gözlerimi açtım. Londra' yı unutmak için ne kadar çabalasam da başaramıyordum. Hayatımda gördüğüm en güzel gözler, en tat alarak içtiğim içkiler, en eğlenceli arkadaşlıklar hep o sisli ve yağmurlu şehrin sokaklarına, otellerine, evlerine, publarına kazınmıştı. Üstelik antrenörlük kursuna gitmiş ve kursun tüm kurlarını başarıyla tamamlamıştım. Her şey arka arkaya gelmeseydi, Wenger Usta' nın yanında, yedek kulübesinde oturmaya devam edebilirdim. Ama...
Önce Kathy ortadan kaybolmuş, arkasında tek bir iz bile bırakmamıştı. Sonra da bir ara sokakta serserilerin saldırısına uğramış, kısa süreli hafıza kaybı yaşayıp 3 hafta hastanede yatmıştım. Bu da yetmezmiş gibi en yakın dostum olarak gördüğüm kişi banka hesabımı boşaltıp sırra kadem basmıştı. Tüm bu olayların üstüne artık başkentte kalmam için bir neden yoktu. Pılımı pırtımı topladım, evimi ve arabamı sattım, adını ikinci plana attığım küçük bir şehirde bir market açtım. Orada, kasanın gerisinde oturmak, kitap okuyup işimin başında olmak bana yetiyordu. Depresyondaydım ve kalbim kırıktı. Kimseyle bağ kurmak istemiyordum. Ancak bir kişiyle yakınlaşabilmiştim. Adı Pierre Vargoro idi, o da benim gibi vatanından uzakta, gurbetteydi. Az buçuk Fransızcam, çokca da İngilizce ile bu yaşlı, bilge Fransız ile saatlerce sohbet ediyorduk zaman zaman.
Yağmurlu bir Cumartesi günü marketin kapısı açıldı, içeri Pierre ile birlikte daha önce birkaç kez gördüğüm ama kim olduğunu bilmediğim orta yaşlı bir adam girdi. Bana gülümsedi ve elini uzattı '' Merhaba '' dedi '' Ben belediye başkanıyım. Siz de eski bir futbol adamıymışsınız ? '' diye de ekledi. Gülümsemeye çalışıp elini sıktım ve '' Bir zamanlar '' dedim. Kararlılıkla '' Teknik direktörümüz kimseye haber vermeden şehri terk etti. Kimse bizimle çalışmak istemiyor. Anlayacağınız yardıma ihtiyacımız var '' dediğinde yardımımı istediğini anlamıştım. Aynı şeyleri yaşamış biri olarak onu reddedemezdim. İsteksizliğim ve heyecansızlığıma rağmen '' Size başarı ve bol gollü galibiyet sözü veremem. Bazen çok kötü skorlarla karşılaşabiliriz. Ama yardım isteyen birini geri çeviremem '' dedim ve soru işaretlerinin arasına kendimi bıraktım. Nelerle karşılaşacağımı bilmiyordum.
--Kuralları okudum ve kabul ediyorum--
Originally Posted by ReaList
