Tabii ki zorunda değilim ama bahsetmek istediğim şey, oyunun 4-4-2 için zorunluluk hissi vermesi idi. Basit bir Örnek ile Fenerbahçe ile yaptığım kariyerlerde kendi sevdiğim taktik dizilişin oturması ilk 10 haftayı buluyor oturduktan sonrada 1-2 gol ü bir maçta zar zor bulabiliyor iken, 4-4-2 taktiği 10 haftayı bulmadan takıma oturmaya ve verim vermeye başlıyor. Bunu Volkan Şenli, Lensli Fenerbahçe'de de tecrübe ettim, tüm yıldızları sattığım bir çok maça Şener-İsmail kanatları ile çıktığım Fenerbahçe'de de. Benim için can sıkan noktası budur. Oyun bana bir taktiğe bağlı kalmak zorundaymışım hissi vermemeli.