Cuma gunu bizim icin, yani taraftarlar için çok önemli bir gündü. Çünkü, bu maç sıradan bir Denizlispor deplasmanı değildi. Geçen sezonun son haftası hatırlamak istemediğimiz ancak unutmakta halen zorluk çektiğimiz o karanlık Mayıs akşamının acı hatıralarını silmesede, yaşadığımız hüznü bir nebze olsun hafifletecek mücadele bekledik. Skordan çok, gol veya gollerden çok, geçen sezon yine bu stad`da bizimle aynı hüznü yaşayan oyuncularımızın hırsını görmek istedik! Mücadelenin en yüksek seviyede olmasını, bir oyuncumuzun iki kişilik hatta üç kişilik oyun performansı sergilemesini bekledik!

Acı hatıralarımıza teselli bir yana, oyuncularımızın sahadaki silik mücadelesi bizleri daha çok üzdü. Saha içindeki vurdumduymaz halleri, üst üste yapılan top kayıpları ve geçen sezon yaşadığımız o uğursuz geceden hiçbir iz taşımamaları "yakışmadı"!

Galibiyet veya goller izlemek değildi derdimiz! Yüreğinizi ortaya koyduğunuz bir doksan dakika bekledik! Aylar boyu yaşadığımız hüzünlü günlere istinaden bir teselli istedik! Yüreğinizi kramponlarınıza yoldaş, gücünüzü inancınıza katık etmenizi bekledik!

Çok şey mi istedik çocuklar? Bu gerçekten hiç ama hiç olmadı...Bu sizlere hiç yakışmadı!