Şu an bence bir şeye karar vermemiz gerekiyor. Gurbetçilerle mi, gurbetçilersiz mi?

Ben gurbetçileri milli takımın yabancı oyuncuları olarak görüyorum aynı kulüplerin yabancı oyuncuları gibi. Gurbetçilerde milli ruh yok, heyecan yok, hırs yok. İşe gelir gibi milli takıma gelip gidiyorlar. Ama profesyonellik eğitimi almışlar, taktiksel disipline sahipler, tekniksel gelişim göstermişler. Bu açılardan diğerlerinden öndeler. Diğerlerinde ise milli ruh var, heyecan var, hırs var ama mental yeterlilik yok. Taktiksel disiplin yok, tekniksel gelişim bir yerden sonra durmuş oyuncu yıldızı parladığında neyse ya orada duruyor yada geriye gidiyor.

Gökhan Gönül en güzel örneği. En sevilen oyuncularımızdan, öyle bir parladı ki araştırma alanındaki konularda Daniel Alves, Maicon gibi dünyanın en iyi sağ bekleriyle kıyaslar oldu Fenerbahçeli kardeşlerimiz. Ama daha ileriye götüremedi, hatta geriye gitti. Sakatlıkların da etkisi oldu muhakkak. Sonuç itibariyle eski GG değil kesinlikle. Ama o kıyaslandığı Dani Alves'e, Maicon'a bakıyorsun yıllarca hep aynı çizgilerinde. Yukarıya taşıyorlar performanslarını ama asla aşağıya düşürmüyorlar. Keza Arda aynı şekilde. Türkiye'deyken bir noktadan sonra düşüşe geçti, GS taraftarı bile eskisi kadar sevmez oldu kendisini, tam zamanında Atletico Madrid'e gitti Allah'tan. Orada futbolunu geliştirmeye devam etti böylelikle. Hatırlayın Hasan Şaş'ın, Ayhan Akman'ın son senelerini. Bizde oyuncular zirvede tamamlayamıyorlar kariyerlerini.

Tekrar başa dönecek olursam; eğer bir sistem oturtmak istiyorsak o zaman tamamen gurbetçiler ve lejyonerlerin üzerine kurulu bir milli takım oluşturulmalı. Ülke içinden duygusal oyuncularla olmuyor bu iş. Gerekirse 2 seneyi çöpe atıp bu tarz bir milli takımın temelleri atılmalı. Bu oyuncular yurtdışında futbol kültürü gelişmiş ülkelerde gerekli taktiksel eğitimleri almış, profesyonel davranmayı ve yaşamayı öğrenmiş, top tekniğinin çalım atmak veya artistik hareket yapmak değil topu doğru şekilde kontrol etmek ve topa doğru şekilde vurmak olduğunu öğrenmiş oyuncular. Şimdi beğenilmeyen Tunay, Sercan gibi oyuncular belirli bir sistem içerisinde çok daha faydalı olacaklardır. Oyunun üstüne kurulduğu bir sistemde Nuri Şahin çok daha verimli olacaktır.

Yok eğer eskisi gibi milli duygularla, savaşarak kazanan bir milli takım istiyorsak o zaman gurbetçileri almamak lazım kadroya. Ülke içinden duygularıyla oynayan, o heyecanı yaşayabilen oyuncular tercih edilmeli. Volkan gibi, Gökhan Gönül gibi, Emre Belözoğlu gibi milli duyguları en uç noktalarda yaşayan oyunculardan kuracaksın kadroyu. Yensen de yenilsen de en ufak bir duygusal tepki göstermeyen bazı gurbetçi oyuncuları Mesut Özil bile olsa almayacaksın kadroya.

İkisinin karması olmuyor gördük Hiddink-Avcı dönemlerinde.

Bir oyun sistemimizin olmadığı, Abdullah Avcı'nın bir oyun felsefesi olmadığı birbirinin yerine oynayan oyuncu tercihlerinden açıkça görülüyor zaten. Mehmet Topal oynamıyor onun yerine Nuri Şahin giriyor kadroya ve M.Topal'ın görevini Emre Belözoğlu üstleniyor. Mehmet Topal ve Emre'nin özellikleri ve oyun stilleri aynı mı? Ya da bir başka şekilde bakarsak orta saha önceki maçlarda Mehmet T.-Emre-Arda üçlüsünden kuruluyken son maçta Emre-Nuri-Mehmet Ekici'den kurulu oluyor. İki üçlüyü kıyaslarsak aynı tarz oyunculardan mı kurulu?

Gökhan Gönül oynamıyor Hamit oynuyor yerine. İkisinin özellikleri ve oyun stilleri aynı mı?

Umut oynamıyor yerine Mevlüt oynuyor. Oyun tarzları aynı mı?

Sercan oynamıyor Caner oynuyor yerine. Oyun tarzları aynı mı?